Szczegóły
Kategoria: STRESZCZENIA 2009
Odsłon: 1897
Krzysztof Bielecki
Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Warszawa
.
Popełnianie błędów leży w naturze ludzkiego postępowania. Co roku w USA umiera 44000-98000 pacjentów z powodu błędów medycznych (ósma przyczyna zgonów). Najważniejsze w przypadku błędu jest zrozumienie błędu, jego identyfikacja i korekta oraz zapobieganie.
W chirurgii ze względu na dynamiczne i nieodwracalne działania występuje więcej błędów aniżeli w innych specjalnościach medycznych. Częstość zdarzeń niepożądanych w chirurgii ocenia się na ok. 3%, z czego połowa była do uniknięcia. Są różne definicje błędu medycznego. Według J. Reasona błąd to niepowodzenie zaplanowanego działania w celu osiągnięcia określonego efektu diagnostycznego lub leczniczego. Zdarzenia niepożądane występują w 80% z winy człowieka, a w 20% z winy sprzętu. Błąd jest zamierzonym działaniem, które od początku jest złe.
W chirurgii ok. 50% zdarzeń niepożądanych (ZN) jest związane z techniką operacyjną, zakażeniem miejsca operowanego, krwawieniem śród- i pooperacyjnym. Przyczyny błędów w chirurgii są wielorakie: m.in. zła komunikacja pomiędzy członkami zespołu lub pomiędzy pacjentem a personelem leczącym, zła edukacja personelu, zła ocena stanu chorego, niewystarczająca dostępność do dokumentacji, brak ciągłości opieki medycznej, sygnalizacja alarmowa itd. Najczęstsze ZN w chirurgii to wykonanie niewłaściwej operacji, wykonanie operacji na niewłaściwym pacjencie lub narządzie, pozostawienie ciała obcego. I tak np. w sytuacji tzw. wrong-site surgery w 41% przyp. dotyczy ortopedii, w 20% przyp. chirurgii ogólnej, 14% przyp. neurochirurgii,11% przyp. urologii.
W prezentacji przedstawiłem szereg przykładów ZN w chirurgii z zapytaniem, czy możemy je także rozpatrywać i traktować jako błędy medyczne. Wiele z tych ZN wynika z winy człowieka, ale także z winy złej organizacji lub złego wyposażenia technicznego placówki ochrony zdrowia.
Każdemu działaniu medycznemu musi towarzyszyć odpowiedzialność za jego wykonanie. Chirurgia jest pracą zespołową, a podstawowym elementem działania zespołu jest sztuka wzajemnego porozumiewania się.
Redukcja zatrudnienia lekarzy i pielęgniarek, praca zmianowa, niewłaściwa edukacja skutkują wzrostem częstości zdarzeń niepożądanych, a tym samym i błędów medycznych. Największym i najczęstszym grzechem lekarza jest praca w nieakceptowanych warunkach pracy. Poproszenie o pomoc we właściwym czasie i miejscu prowadzi do zmniejszenia ryzyka wystąpienia zdarzeń niepożądanych i błędów medycznych.

Szczegóły
Kategoria: STRESZCZENIA 2009
Odsłon: 1487

Ryszard Andrzejak1, Izabela Witczak2

1 Akademia Medyczna we Wrocławiu
2 Akademicki Szpital Kliniczny im. Mikulicza Radeckiego we Wrocławiu

Zakłady opieki zdrowotnej chcąc zagwarantować bezpieczeństwo leczonym pacjentom, muszą jakość rozumieć w sposób kompleksowy. Kompleksowość ta powinna dotyczyć zagadnień jakości w ujęciu mikro i makro, jakości wyrobów medycznych i usług zaspokajających oczekiwania pacjenta, a także jakości czynników związanych z ergonomicznym kształtowaniem stanowisk pracy, bezpieczeństwa pracy i procesów oraz ochrony środowiska. Jakość opieki zdrowotnej, a zwłaszcza jej aspekt określany mianem efektywności, na którą składają się skuteczność i bezpieczeństwo, stanowią coraz istotniejszą determinantę zdrowia społecznego.
Zbyt niski poziom ergonomicznej jakości obiektów technicznych w stosunku do oczekiwań użytkowników (ale również przez nich często niezauważany), jest źródłem wielu dodatkowych kosztów i strat - zarówno ekonomicznych, jak i społecznych. Dlatego działania zmierzające do podniesienia poziomu ergonomicznej jakości obiektów technicznych w ochronie zdrowia są ze wszech miar słuszne, społecznie pożądane i ekonomicznie uzasadnione.
Nowatorskie podejście do zapobiegania popełnianiu błędów medycznych polega na współdziałaniu osób, współpracujących ze sobą zespołów oraz całych organizacji w tworzeniu polityki zapewnienia bezpieczeństwa. Błędy muszą być postrzegane jako dowód niedoskonałości systemu, a nie ludzkiego
charakteru.
Pomimo dużej świadomości wśród profesjonalistów medycznych o zdarzeniach niepożądanych oraz podejmowanych działaniach prewencyjnych ( np. standardy postępowania medycznego), nadal istnieje problem popełnianych błędów w procesach diagnostyczno-terapeutycznych.
Aby zrozumieć istotę zarządzania zakładem opieki zdrowotnej, należy postrzegać go w wymiarze globalnym jako organizację, którą tworzą technologia, infrastruktura oraz pracujący w niej personel.
W zakładach opieki zdrowotnej realizowany jest szereg procesów zarówno medycznych wynikających z opieki lekarskiej oraz pielęgniarskiej, jak i niemedycznych, związanych działalnością administracyjną szpitala oraz usługami pomocniczymi. Dlatego konieczne jest nie tylko nadzorowanie poszczególnych procesów realizowanych w szpitalu, ale również ich monitorowanie i analizowanie w aspekcie występowania zdarzeń niepożądanych.

Szczegóły
Kategoria: STRESZCZENIA 2009
Odsłon: 2419
Ryszard Andrzejak1, Izabela Witczak2
1 Akademia Medyczna we Wrocławiu
2 Akademicki Szpital Kliniczny im. Mikulicza Radeckiego we Wrocławiu
Krzysztof Bielecki
Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Warszawa
Marzena Binczycka-Anholcer
Katedra Medycyny Społecznej Uniwersytet Medyczny w Poznaniu
Jerzy Friediger
Przewodniczący Okręgowej Izby Lekarskiej w Krakowie
Robert Irzmański, Magdalena Charłusz
Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Pracownia Ergonomii i Fizjologii Wysiłku Fizycznego
Elżbieta Janosik, Ewa Kułagowska
Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu
Tomasz Jurek, Barbara Świątek, Wojciech Golema
Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Katedra Medycyny Sądowej, Zakład Prawa Medycznego
Jerzy Krupiński
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Anna Ksykiewicz-Dorota, Grażyna Rogala-Pawelczyk
Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Katedra i Zakład Zarządzania w Pielęgniarstwie
Halina Kutaj-Wąsikowska
Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia, Kraków
Basia Kutryba
Prezes Europejskiego Towarzystwa Jakości w Ochronie Zdrowia (ESQH);
Wiceprzewodnicząca Europejskiej Grupy Bezpieczeństwa Pacjentów i Jakości w Ochronie Zdrowia
Andrzej Kubler
Akademia Medyczna we Wrocławiu, Katedra i I Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Aleksandra Kwosek, Hanna Misiołek
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Wydział Lekarsko-Dentystyczny, Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Joanna Lecewicz-Bartoszewska1,2, Anna Miarka1
1 Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi
2 Politechnika Łódzka
Joanna Lecewicz-Bartoszewska, Aleksandra Polak-Sopińska
Politechnika Łódzka
Tadeusz Marek, Magdalena Fąfrowicz
Uniwersytet Jagielloński, Zakład Neuroergonomii
Janusz M. Morawski
Instytut Lotnictwa, Warszawa Akademia Humanistyczna w Pułtusku
Rafał Niżankowski
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Katedra Chorób Wewnętrznych
Jolanta Orłowska-Heitzman
Naczelna Izba Lekarska, Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej
Jacek Orłowski, Andrzej Walkowski, Maciej Złowodzki
Politechnika Krakowska, Instytut Projektowania Architektonicznego
Leszek Pacholski
Politechnika Poznańska
Janusz Pokorski
Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum
Komitet Ergonomii przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk
Stefan Poździoch
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Instytut Zdrowia Publicznego
Konstanty Radziwiłł
Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej
Francesco Ranzani
Gestione Rischio Clinico e Sicurezza del Paziente {Centrum Zarządzania Ryzykiem Klinicznym), region Toskania, Florencja, Włochy
Grażyna Rogala-Pawelczyk, Anna Ksykiewicz-Dorota
Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Katedra i Zakład Zarządzania w Pielęgniarstwie
Piotr Szłapa1, Ewa Kułagowska2, Jerzy Maciejczyk3
1 Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, Zakład Szkodliwości Fizycznych
2 Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, Zakład Fizjologii Pracy i Ergonomii
3 JM. Jerzy Maciejczyk Wibroakustyka polska MDL
Ryszard Szozda, Jacek Kozakiewicz
Komisja Zdrowia Publicznego Śląskiej Izby Lekarskiej w Katowicach
Agnieszka Tobys, Edwin Tytyk
Politechnika Poznańska, Instytut Inżynierii Zarządzania
Jarosław Woroń1, Jerzy Wordliczek2
1 Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zakład Farmakologii Klinicznej Katedry Farmakologii, Kraków
2 Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Oddział Kliniczny Leczenia Bólu i Opieki Paliatywnej Katedry Chorób Wewnętrznych i Gerontologii, Kraków
Włodzimierz Wróbel
Uniwersytet Jagielloński, Katedra Prawa Karnego, Zakład Bioetyki i Prawa Medycznego
Marta Ziarno1, Marcin Ziarno1, Janusz Pokorski2
1 Apteka Prywatna PHARMAC, Kraków
2 Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego

Strona 7 z 7