Aleksander Kabsch

Komisja Ergonomii w Rehabilitacji Komitetu Ergonomii PAN
Wyższa Szkoła Fizjoterapii we Wrocławiu

 Punktem wyjścia jest filozofia rehabilitacji, profesora Hawarda Ruska (USA) - aby: ...koncentrować uwagę na tym co osobie niepełnosprawnej pozostało, a nie na tym czego nie ma”. Zatem, u podstaw tej filozofii leży aspekt pozytywny: rozwijać, lub kompensować pozostałe możliwości funkcjonalne osoby niepełnosprawnej. Te pojęcia wzmacnia prof. Wiktor Dega (Poznań): „Rehabilitacja jest procesem medyczno–społecznym, który dąży do zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz zadowolenia”. Wypunktować tu trzeba: pomoc w złożonym procesie rehabilitacji osób w rozwijaniu i kompensowaniu pozostałych funkcji. Szczególne zadania ergonomii w rehabilitacji można wytyczyć na tle powstających potrzeb rehabilitacyjnych (WHO), w oparciu o International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF). Potrzeby Rehabilitacyjne, formalne pojęcie WHO (1976) to: ”taki stan człowieka, w którym bez pomocy z zewnątrz dochodzi do ujemnych objawów w jego funkcjonowaniu” – czyli: stan niepełnosprawności…(dopis. A. Kab.) ICF jest międzynarodowym standardem opisu i oceny zdrowia i niepełnosprawności należącym do międzynarodowych klasyfikacji WHO. Klasyfikacja łączy różne aspekty dotyczące osób w danych stanach zdrowotnych, np. określa, jakie czynności osoba z daną chorobą / niesprawnością może wykonywać a jakich nie. ICF opisuje te elementy pod względem struktur anatomicznych człowieka jak i jego możliwości realizowania ról społecznych. Szczegółowa klasyfikacja uszkodzeń struktur, funkcji i działania osób z niepełnosprawnościami, a także różnych ograniczeń udziału tych osób w swym środowisku i w życiu społecznym – ułatwia wytyczanie zadań dla ergonomii rehabilitacyjnej.