Na osobę w miejscu pracy oddziaływuje wiele czynników środowiskowych, mających charakter zagrażających. Jednakże w zależności od częstości, nagłości oraz siły ich wystąpienia, wpływają one w mniejszym lub większym stopniu na funkcjonowanie psychologiczne osoby. Szczególną grupą są zawody wysokiego ryzyka (m.in. górnik, strażak, operator ciężkich maszyn), w które wpisane są zagrożenia związane z elementami pozaosobowymi przestrzeni pracy. W trudnych warunkach osoba wykonująca czynności związane z organizacją pracy poddawana jest działaniu wielu czynników wywołujących dyskomfort psychofizjologiczny, który utrudnia efektywne działanie oraz podejmowanie właściwych decyzji. Praca w ciągłym napięciu możne mieć wiele konsekwencji ujawniających się w postaci problemów psychicznych określanych różnymi pojęciami: lęk, stres, niepokój. Jednakże kluczowe wydaje się dostrzeżenie mechanizmu, który doprowadza do powstawania negatywnych objawów.

Celem wystąpienia będzie przedstawienie propozycji nowego konstruktu „poczucia zagrożenia” oraz jego uwarunkowań. Poczucie zagrożenia rozumiane jako „przeżywanie obaw, związanych ze skutkami aktualnych/potencjalnych niebezpieczeństw” zmienia kierunek wnioskowania o negatywnych konsekwencjach osobowych przebywania w niebezpiecznym środowisku pracy. Poszerzenie perspektywy psychologicznej o nowy obszar interpretacji intrapsychicznego funkcjonowania osoby w miejscu pracy, wzbogaca analizy oraz pozwala na wypracowanie skuteczniejszych form prewencyjnych. W prezentacji zostaną wykorzystane badania przeprowadzone na grupie 100 górników z wykorzystaniem Kwestionariusza Poczucia Zagrożenia w Pracy własnego autorstwa oraz metod do wielowymiarowego opisu osobowości.